نقد فیلم تلویزیونی سایه ساخته آقای حجازی (نوشته حمید نجارزادگان)
یه سالهایی از زندگی ام بود که هر روز ۴ تا ۵ تا فیلم بلند میدیدم و نقد و بررسی مینوشتم. از یادداشت های وبلاگ قبلی به نقد فیلم سایه ساخته آقای حجازی برخوردم.
سایه فیلمی با بازی دو بازیگر تقریبا خوب لیندا کیانی و هومن سیدی است. این زوج که پس از سالها تلاش به موقعیتهای خوب در زندگی رسیده اند با مشکل بچه دار شدن دست و پنجه نرم میکنند. پس از قطع امید، سایه که مشکل را از ناحیه خود می بیند تصمیم میگیرد تا از شوهرش طلاق بگیرد تا او به دنبال زندگی خود برود. پس از طلاق زندگی این دو نفر و دیالوگهای رد و بدل شدشان محورفیلم میشود. سعی میشود تا معجزه و امید در فیلم بیان شود. دیالوگهای محوری جالبی بین دو نفر صورت میگیرد که میتواند آموزه زیبایی باشد. از لحاظ ساخت، فیلم سایه به فیلم درخت زندگی کمی شباهت دارد ولی روند کند داستان ببیننده را خسته میکند جوری که میخواهد بارها فیلم را رها کند. یکی از دیالوگهای جالب فیلم اینه:
?آقا و خانم طاهری بله؟
?بله
?تا حالا چیکار میکردین؟ تو چند سالته دخترم؟
?۳۲
?تو چی پیرمرد؟
?۳۵
?چند ساله عروسی کردین؟
?۱۰ سال
?خواستید و نشده؟
?نه نخواستیم
?چرا؟
?دیگه مشکلات زندگی!
?مشکلات که همیشه هست با بچه بی بچه!
?خلاصه امکانات رفاهییی باید!
?حالا امکانات داری !!!؟
?بله
?امکانات داری بچه نداری! حالا برا چی بچه میخوای؟
?معمولا همه برا چی بچه میخوان؟!
?تو به معمولش کاری نداشته باش شما جزو خواصین معمولا ماله آدما معمولیه، آدما معمولی مثل من تکلیفشون معلومه شما برا چی میخواین؟ دخترم شما بچه میخوای؟ چه سوالی!خب معلومه مادره دلش بچه میخواد
?ماشین داری؟
?بله
?مدل بالا هان؟
?بد نیست!
?خونه داری؟
?بله
?بالا شهر؟
?همچین دنگال چشم مهمونا درآد هان؟ چند متره؟
?حدود 300
?کار و کاسبی خوبه؟ روبه راهه؟
?بله پروفسور کاروبار روبه راهه
?خب الحمدلله پس همه چیز روبه راهه جز بچه —- بچه دار نمیشین شما، اتوبوس رفته، ایستگاه خالیه
حالا چیکار کنم براتون؟ آدما مثل شما زیاد دیدم! همچین تو زندگی میتازونن، بهشون میگی بچه میگن شرایط حالا که شرایط هست بچه نیست.
