تیترهای مختلفی پس از حذف عادل فردوسی پور از برنامه نود در خبرگزاری های مختلف مطرح میشود. عبارت ” آنقدر نود سیاسی نیامد تا نود سیاسی شد” گویای مخالفان برنامه 90 میباشد. سوال اساسی این جاست که حذف عادل فردوسی پور از برنامه 90 به دلیل تصمیمهای شخصی است یا دلایل دیگری دارد؟
از بزرگ شدن و چهره شدن عادل میترسیدیم
از اجرای شدن برنامه هایی مثل برنامه نود برای پیگیری مسائل مختلف روزمره هراس داشتیم!
عادل سیاسی پور
بار دیگر ناعدالتی برنامه سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، نظامی و گاه ورزشی نود، جنجال آفرین شد.
البته به تیترخبرهای دیگری نظیر “ورزش را برنامه نود سیاسی می کند یا فوتبالیست ها؟/انتقاد تند فردوسی پور از اقدام ضد سعودی طارمی” در فروردین ماه سال 94 یا “از نود سیاسی تا سیاسی کاری 90” یا آنقدر نود سیاسی نیامد تا نود سیاسی شد در خرداد ماه سال 90 میتوان اشاره کرد.
از نود سیاسی تا سیاسی کاری 90 (خرداد ماه سال 90)
اگر برنامه نود بخواهد به همین رویه خود ادامه دهد بزودی باید منتظر دخالت های فردوسی پور در مسائلی همچون طرح برخورد نیروی انتظامی با بدحجاب ها، حمایت از جریان انحرافی، انرژی هسته ای ، سهمیه نفت اوپک، ریشه های قیام مختار، علت انفجار پالایشگاه آبادان، نحوه توزیع یارانه ها و … باشیم!
به گزارش وبلاگستان مشرق، ارسلان ظاهری بیرگانی در مطلب اخیر وبلاگ “سنگر باقیمانده” نوشت: بعضی براین باورند تنها برنامه ای در صدا و سیما که به طور تخصصی و بدون سانسور به یکی از مسایل کشور یعنی فوتبال می پردازد برنامه نود عادل فردوسی پور است!عده ای دیگر می گویند این برنامه ” زنده است به حاشیه” و گاهی که حاشیه ای در فوتبال نیست فردوسی پور خوب می داند که چگونه حاشیه بسازد. آنها معتقدند که همراهداشتن حداکثری تماشاچی دائمی، در اختیار داشتن طولانیترین زمان پخش، مشارکتدادن بیشترین شخصیتهای حقیقی و حقوقی در اجرای برنامه، مستظهر بودن به عالیترین درجات حمایت سازمانی، بهره برداری از بازترین آنتن زنده ، گره خوردن به یکی از پر اتفاقترین و حاشیه دارترین پدیده های اجتماعی یعنی فوتبال موجب گردیده است تا برنامه نود از قالب یک برنامه ورزشی فراتر رود.
همچنین می گویند در دههای که نود روی آنتن سیمای جمهوری اسلامی ایران بود نه تنها فوتبال ایران، پیشرفت چندانی نکرد و هر هفته نسبت به قبل دچار عقبگرد شد؛ بلکه این برنامه تبدیل به سنگری کارآمد برای زیر سوال بردن ارزشها، اخلاقیات، خط قرمزهای نظام جمهوری اسلامی ایران و … شده است و در بیان مصادیق این موضوع هم ورود به مباحثی چون عملکرد دولت و مجلس، پارازیت ماهوارهها، رسمیت دادن تلویحی به “روز ولنتاین” و قبح زدایی از این مناسبت انحرافی، تبلیغ فیلم سینمایی “جدایی نادر از سیمین”، تمسخر فیلم “اخراجیها”، تمسخر تعطیلات اعلامی توسط دولت، مسئله دوپینگ در وزنهبرداری، انتخابات آینده شوراها و مجلس شورای اسلامی، سفر استانی رییس جمهور به اردبیل، برگزاری مراسم ختم و عزاداری در شب میلاد حضرت زهرا (س) و… را عنوان می کنند.آنها همچنین متعجب اند که چگونه برای قربانیان فاجعه ژاپن در استادیوم آزادی ادای احترام می شود ولی سخنی از غیرت جوانان ایرانی که برای حمایت از مظلومان بحرین در استادیومها حاضر شدند در رسانه ملی و برنامه90 گفته نمیشود و شگفت زدهاند که مجریان سیمای جمهوری اسلامی ایران در سخن گفتن از آمال و علایق غربزده شان آزادند ولی آرمان ها و شعائر انقلابی در غربت و انزوا به سر می برند.نگارنده معتقد است : در اینکه نود برنامه ای پرطرفدار و جوان پسند است و این توانایی را دارد تا در ساعاتی پربیننده مردم را از تماشای ماهواره ها به خود جذب کند شکی نیست، لذا فرصتی است که باید بعنوان یک سوپاپ اطمینان از آن استفاده کرد. اما آیا عادل فردوسی پور که خود مدام بر “عدم دخالت سیاسیون در فوتبال” اصرار دارد، می تواند در سایه تساهل و چراغ سبزهای مکرر مسئولان صدا و سیما و شبکه سوم، همچنان با عبور از خط قرمزهای اخلاقی و شرعی و نشان دادن صحنههای نامتعارف و ورود به مسائل سیاسی ، با زیرکی آراء و افکار خاص غیرفوتبالی خود را در پوشش مسائل فوتبالی به افکار عمومی تلقین کند؟شاید عدم تحقق وعده مهندس ضرغامی در راه اندازی یک برنامه نود سیاسی (بعد از تعطیلی برنامه وحیدیامین پور) ، فردوسی پور را به این فکر انداخته تا خلاء موجود را پر کند!
به تعبیر دیگر “آنقدر نود سیاسی نیامد تا نود سیاسی شد!”به همین خاطر است که در کنار خیل دوستداران این برنامه، طیف قابل توجهی از منتقدان نیز شکل گرفته اند که در خصوص هیچکدام از برنامه های تلویزیون مشابهی برای آن یافت نمی شود. در پایان باید گفت اگر برنامه نود بخواهد به همین رویه خود ادامه دهد بزودی باید منتظر گوشه و کنایه ها و دخالت های فردوسی پور در مسائل و موضوعات متنوعی همچون طرح برخورد نیروی انتظامی با بدحجاب ها، حمایت از جریان انحرافی، انرژی هسته ای ، سهمیه نفت اوپک، ریشه های قیام مختار، علت انفجار پالایشگاه آبادان، نحوه توزیع یارانه ها و … باشیم!
پایگاه خبری ریشه: فردوسی پور که لقب سیاسی پور را یدک می کشد با اقدامی سوال بر انگیز و البته مسبوق به سابقه، نود را تمام قد در خدمت یک جریان سیاسی قرار داد.انجام مصاحبه حماسی با محمد جواد ظریف و به دنبال ده ها مورد مشابه آن در گذشته، از یک سو باعث تعجب جامعه سیاست است و از سوی دیگر جامعه ورزش را دچار دوگانگی کرده.
جامعه ای که ساعت ها وقت رسانه ملی و آنتن زنده را به نام ورزش و به کام سیاست،آن هم یک کلونی خاص آن می بیند.اجحاف ناعدالتی فقط به دو جامعه مذکور محدود نمی شود بلکه خود رسانه ملی که این فرصت طلایی را در اختیار او قرار داده است نیز به راحتی مورد هجمه قرار می گیرد و یادآور ضرب المثل معروف آمریکای جنوبی است که سربازی مدام یک تیر هوایی و چند تیر به سمت نیروهای خودی شلیک می کند.
نکته قابل توجه در این میان طبل تو خالی و البته کرکننده خود عادل فردوسی پور است که بارها و بارها شعار نه به فوتبال سیاسی را سر داده است.طی سال های گذشته هر اقدام مربوط و نامربوط و حتی گاه چریدن گوسفندان در زمین چمن از سوی فردوسی پور برچسب سیاسی خورده و محکوم می گردد اما گویا مستطیل سبز فقط برای او جولانگاه سیاسی است و حق مسلم برنامه نود!
اشاره به تعدادی از اقدامات سیاسی و هدف دار فردوسی پور در پوشش برنامه نود این تناقض را شفاف تر می کند.روندی سیاسی که اگر با علم صورت می گیرد نوعی از واکنش ملی را نیاز دارد و اگر از جهل است،اقدام جدی رسانه ملی را می طلبد.اما پر واضح است که این روند به خودی خود، سر ایستادن ندارد.
از تبریک هیجانی و جملات عجیبی که فردوسی پور در مورد توافق ژنو به کار برد تا ارتباط برترین های نود و فوتبال با فیلم مساله دار در گلدن گلاب!.
البته فردوسی پور با کنایه به اخراجی ها در همان برنامه تلاش کرد تا دو قطبی هدف دار خود را کامل کند.برنامه سیاسی نود در ادامه با حجت الاسلام حسن خمینی مصاحبه ای طولانی انجام داد و حتی پیشنهاد حضور به عنوان کارشناس هم مطرح شد.
دعوت ناگهانی از کیانوش عیاری آن هم بعد از فیلم جنجالی خانه پدری از دیگر شاهکارهای کاپیتان فوتبال سیاسی بود.جدا از بی ربط بودن نود و سینما، علت انتخاب این کارگردان خود نکته ای قابل تامل است.
افاضات امنیتی در مورد نیروی انتظامی با این عبارت ” نیروی انتظامی کرمان به ما گفت چون نمیخواهیم این هفته حرف بزنیم، شما هم حق ندارید تصاویر مربوط به درگیری را پخش کنید. به هر حال امیدواریم میزان رای مردم باشد، نه زور و قدرت ! “
انتقاد به عملکرد نمایندگان مجلس شورای اسلامی،در خلال بحث انتقال تیم فوتبال نفت به اراک و بیان: سعدی اگر این روزها زنده بود و شعر میسرود، باید می گفت مزد آن گرفت جان برادر که لابی سیاسی کرد.
مرزبان های دربند ایران و پرداخت رسانه ای عجیب به این مقوله،هم صدا شدن با موج رسانه های معاند و سیاسی کردن مرگ مرتضی پاشایی و مانور بر سونامی سرطان، اظهار نظر در باب زلزله،بابک زنجانی و ده ها مورد دیگر که قابل ذکر است.
این تقلای سیاسی نود در حالی با انرژی مضاعف پیگیری می شود که کیفیت فنی برنامه بنا بر آمار مخاطب و از نظر فنی کارشناسان ورزش به شدت افت کرده است.
چرخه تکرار نود به حدی عادی شده که یک برنامه روتین طنز با محدودیت های بسیار برنامه های هر شب پخش، به راحتی از آن سبقت می گیرد.در این میان از نفس جذاب فوتبال و حواشی آن به راحتی نمی توان گذشت که نود با استفاده از آن باز هم در سرازیری است.
هچنین طی سال های گذشته هر برنامه فوتبالی در صدا و سیما هر چند با بی سلیقگی فنی، مخاطبان زیادی را همراه خود کرده است و بر روند نود تاثیر مستقیم داشته.
حال بهتر نیست که فردوسی پور از فرصت استثنایی که رسانه ملی و به تبع آن مردم، در اختیاراو قرار داده اند در راستای فوتبال و ارتقای کیفیت آن (بخوانیم سواستفاده نکند)استفاده کند.
نکته جالبی که احمد مهران فر در یکی از برنامه های سینمایی نود به فردوسی پور گوشزد کرد شمه ای از روند کلی برنامه در سال های اخیر است.«شما که این همه برای نشان دادن خرابی آبخوری فلان شهرستان دوربین می فرستید و پخش می کنید،یک دوربین هم به پشت صحنه خودتان بفرستید و تصویر بگیرید.وضعیت پشت صحنه در حد انسان های اولیه است».
فردوسی پور بهتر است در این وضعیت به صورت عام به این توصیه گوش فرا دهد و پشت صحنه نود را در ریشه های آن مرور کند.چگونه است که فوتبال سیاسی نه ولی نود سیاسی بله!
نظرات محمد کردلو در تی نیوز درباره برنامه نود (مهرماه 97)
۱- اولا درباره ادامه پیدا کردن یا ادامه پیدا نکردن برنامه نود نظری ندارم. ثانیا درباره ادامه نود با مجری فعلی یا بدون او هم نظری ندارم. البته نه اینکه نظری نداشته باشم، فعلا به درد این نوشته نمیخورد.
۲- یادم نیست در کدام رمان، از قول یکی از سربازان ناپلئون خواندم که گفته بود: «وقتی احساس خطر کردی کسانی به کمک تو خواهند آمد. آنها دوستان تو هستند!» یکی از روزنامههای به غایت سیاسی و کاملا حزبی، صبح روز گذشته با دفاع (عکس) تمام قد (صفحه) از مجری برنامه نود، مدعی شد: «عادل فردوسیپور زیر فشارهای سیاسی است». روزنامه سازندگی، ارگان حزب کارگزاران سازندگی البته چند خط پایینتر، شاید بیآنکه دقت کند، معنای «فشار سیاسی» را توضیح میدهد: «عادل فردوسیپور یک رکورد ویژه را در تاریخ صداوسیما ثبت کرد؛ ۱۹ سال اجرای هفتگی ۹۰! جز تابستان ۸۸ که به خاطر اتفاقات سیاسی نود با چند هفته تاخیر روی آنتن رفت؟» واقعا چرا نود، در سال ۸۸ چند هفته روی آنتن نرفت؟! در دفاع از چه کسی و چه گروهی؟ در تقابل با چه سیستم و نهادی؟ روی آنتن نبردن یک برنامه هفتگی که مجریاش هر وقت خواسته توانسته آن را روی آنتن ببرد، آن هم در سال ۸۸ که تلاش مدیران صداوسیما برای آرام کردن فضا و عادی جلوه دادن فضای تلویزیون برای مخاطبان عمومی در کشور بوده، پخش نشدن یک برنامه هفتگی هدف چه کسی بوده است؟ اذعان روزنامه سازندگی به «سیاسیکاری» عادل فردوسیپور در سال ۸۸ را البته خود او نیز در یک برنامه تلویزیونی تکرار میکند. فردوسیپور در آذر سال ۹۴ با حضور در برنامه گلخانه شبکه ۳ میگوید: «در زمانی که کسی از دولت قبل انتقاد نمیکرد ما در برنامه ۹۰ از عملکرد دولت انتقاد میکردیم».
۳- نه اینکه انتقاد به دولت قبل، یا مجیزگویی برای دولت بعد عیب و ایرادی برای شخص فردوسیپور داشته باشد اما وقتی آنتن زنده تلویزیون، با عنوان برنامهای ورزشی و فوتبالی در اختیار او قرار گرفته است، احتمالا او حق استفاده غیر از این آنتن را ندارد. و این چیزی است که فردوسیپور متوجه آن نشد. او در همان ایام آذر سال ۹۴، بدون هماهنگی با مدیران تلویزیون، از محمدجواد ظریف گفتوگویی را ضبط میکند و از اینکه خیلی پررنگ ذائقه سیاسی خود را بریزد وسط یک برنامه فوتبالی، ابایی نمیکند. همان موقع با انتشار مطلبی با عنوان «سیاسیپور چرا نعمتزاده را دعوت نمیکند؟» از این ماجرا انتقاد کردم. فردوسیپور «به رخ کشیدن ذائقههای سیاسی»اش را البته پیشتر و در دوران غفلت مدیر وقت سازمان در حراست از ماهیت برنامه و شبکه، در موارد متعدد و با دعوت از سیدحسن خمینی، علی مطهری و… نشان داده بود. او یک سال بعد در ماجرای پلاسکو، با درخواست استعفا کردن برای جریان رقیب سیاسیاش روی آنتن تلویزیون دوباره حاشیهساز میشود! اگرچه قبل و پس از آن حادثه، فجایع بدتری نیز رخ میدهد اما چون مسببشان جریانی است که فردوسیپور به آنها علقه سازماندهی شده دارد، درخواستی برای استعفای کسی نمیکند.
۴- این بار نیز بعداز حواشی صورت گرفته توسط یک سایت سیاسی حامی فردوسیپور و روی آنتن نرفتن برنامه نود در دوشنبه گذشته، «سیاسی»ها پای کار مجری برنامه نود آمدهاند. از خبرآنلاین تا روزنامه حزب کارگزاران! و اتفاقا تازه معلوم شد چه کسی بیشتر سیاسی است و اصلا معنای فشار سیاسی چیست؟ عادل فردوسیپور که در دوران طولانی روی آنتن رفتن نود، از حمایتهای بیدریغ یک مدیر همشهری بهره میبرد، این بار هم از طرفداری بیشائبه روزنامه مرحوم هاشمیرفسنجانی بیبهره نمانده است!