نمیدونم از کی ملتی شدیم که راجع به هر موضوعی صفر یایک
میشویم. اینقدر راجع به پرسپولیس و استقلال صفر و یک بودیم و افراطی طرفداری میکردیم که حین بازی کلی تلفات و اخراجی میدادیم و بعد از بازی کشته میدادیم و این نفرت به حدی رسید که داور ایرانی رو وسط زمین نمیتونستیم تحمل کنیم.
اینقدر در مورد ضعف صنعت خودروسازی مون صفر و یک شدیم که ندیدیم موتور دوگانه سوز رو بچه های این مرز و بوم طراحی کردند و نفهمیدیم دنا یک خودروی با قیافه ی خاص تو بازار ماست! اینقدر تو شوخی و خنده کوبیدیم خودروسازی مونو که یادمون رفت کمی فازی باشیم و لااقل خوبی هاشو هم بگیم.
اینقدر تو سر فرهنگ ایرانی زدیم که ندیدیم هر گردشگری عاشق قرمه سبزی میشه و میوه هامون تو منطقه یک هست و خط و خطاطیمون چه جذابیت و فلسفه داره. حتی ایقندر نسبت با فرهنگ خودمون بد نگاه کردیم که خصلت هایی مثل قانون شکنی و عدم صداقت یا کم کاریمون رو هم دره ای اصلاح نکردیم.
اینقدر تو سر جنس ایرانی زدیم که ندیدیم اگر لوازم برقی ایرانی خوب نیستند ولی صنایع غذایی و لبنی خو شوینده خوبی داریم.
اینقدر هم صفر شدیم که احمدی نژاد کل دولت های قبلی رو شست و باهاش همراهی کردیم و اقدامات خوبی و زیرساختهایی که تویه این همه سال ساخته شده بتد رو ندیدیم و اینقدر یک شدیم که احمدی نژاد رو شستیم و گذاشتیم کنار و پشتکار و مردمی بودنش که باعث ایجاد کلی راه روستایی و امکانات در روستاها شد رو ندیدیم. میتونستیم فازی باشیم و خوبی های دولت های قبلی رو هم ببینیم وخوبی های احمدی نژاد رو هم ببینیم.
اینقدر صفر شدیم و احمدی نژاد را بد دانستیم و به بدی متهم کردیم که نتیجه انتخابات را قبول نکردیم و اینقدر یک شدیم که معترضین را معاند و ضد دین دانستیم و این بازی تند را به گردباد تبدیل کردیم.
و باز صفرِ شدید میشیم و روحانی را یک فرد سست و مسامحه کار که کشور را فروخته و هیچ کاری نکرده و دور و بری هاش همه بیزسنس من ِ دلال هستند دیدیم و بعد یک شدیم و رئیسی را یک فرد مذهبیِ خشن که پیاده رو هارو دیوار میکشه ترسیم کردیم.
این صفر و یک شدن های ما، این افراط و تفریط ما دارد عشق ورزیدن را از بین میبرد، درد جامعه را به سمت بدبینی میبرد، دارد احترام ها به سالمندان را میکشد، دارد احترام به سایر ملتها را میبلعد، دارد اعتماد به نفس به خودمان را نابود میکند،نگرانم از تمدن و فرهنگ و مسکن و اب و هوا و طبیعتمان هیچ نماند، اینقدرکه در هر حوزه ای صفر و یک هستیم.
