خراج رهزنانه (شادی-ع)

تنی شدم مرگ ندود كه عاقبت فقط از گسستن سرود،،
نفست را بر خستگی دلاویزم بِوَزان،،،،،
هنگام رفتن هم رحمی نمیكنی،،،،
این چنین رهزنانه چه را به خراج میبری از من؟
هنگام رفتن دستم به دریدن خویشم بود                          ش.ع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

فهرست