?علی خسرو شاهی، مدیر و کارخانه دار صاحبِ کارخانه جات مینو در کتاب خاطراتش آورده است:
?یک کارخانه شکلات سازی در سوئیس گاهی به دلیل ایراد دستگاه هایش در خط تولید بسته بندی خالی رد می کرد، بدون این که در داخل بسته شکلات بگذارد و همین بسته های خالی احتمالی باعث نارضایتی مشتریان می شد.
?مسئولان این کارخانه سوئیسی آمدند کلی تحقیق کردند و دست آخر هم پس از حدود یک و نیم میلیون دلار هزینه به این نتیجه رسیدند که؛ سر راه دستگاه نوعی وسیله لیزری بگذارند؛ تا بسته بندی های خالی را به طور اتوماتیک شناسایی کند و بردارد.
?با شنیدن این خبر نگران شدم.
?چون دستگاه کارخانه ما نیز ، مشابه همان کارخانه شکلات سازی، ساخت همان شرکت سوئیسی بود، سریع دستور تحقیق دادم و بعد از یکهفته سرپرست ماشین ها آمد و گفت : “بله درست است !! در دستگاه های ما هم چنین ایرادی دیده شده است و حتی ممکن است، چنین محصولاتی به بازار راه پیدا کرده باشند.”
?نگرانی ام زیادتر شد و تصمیم گرفتم در جلسه هیئت مدیره روی موضوع بحث کنیم. می خواستم نظر هیئت مدیره را در مورد یک و نیم میلیون دلار خرج احتمالی اخذ کنم.
?فردای آنروز با اعضای هیئت مدیره برای بازدید از ماشین به کارگاه تولید رفتیم و دیدیم یک پنکه روی صندلی جلو لیزر ماشین قرار دارد.
?از کارگر ساده بالا سر ماشین پرسیدم : “دلیل این پنکه چیست ؟!”
?گفت : ماشین گاهی بسته خالی میزند، من هم این پنکه را که در انبار بود آوردم گذاشتم سر راه دستگاه که بسته‌های خالی از شکلات را با باد پرت کند بیرون.”
?نگاهی به هیئت مدیره کردم، تمامشان رنگشان پریده بود. به کارگر خلاق که ما را از شرِّ یک و نیم میلیون دلار خرج اضافی مارا رهانیده بود، یک تشویق‌نامه به اضافه یک ماه حقوق و یک خانه در کرج هدیه دادم.
