وقتی نام حاج قاسم سلیمانی به گوش میرسید، پشتمان گرم میشد. قدمهایش استوار بود و به اهداف و حرکتهایی که میکرد ایمان راسخ داشت. او خود را جا مانده از شهدا میدانست.
حاج قاسم فرازمینی نبود. مردی از جنس مردم بود. فراجناحی بودن از ویژگی های بارز او بود. اشداء علی الکفارو رحماء بینهم از ویژگی های بارز او بود.
من که تنها یک کتاب در اوصاف و احوال سردار خوانده ام، سخت است از او بنویسم ولی گویا عکسها هم با ما سخن میگویند. یک حس درونی که انگار ولی و سرپرست خود را از دست داده است. به نظر من حاج قاسم سلیمانی چیزی فراتر از قهرمان ملی یا اسطوره جهانی است. شاید این عبارت را هرکسی درک نکند یا با آن مخالف باشد، به نظرم سردار با خدا معامله کرده بود.